Bojownik wspaniały

Bojownik wspaniały (Betta splendens)

Gatunek nie agresywny w stosunku do innych ryb, w jednym akwarium można jednak hodować tylko jednego samca, gdyż walczą one między sobą (stąd nazwa), co prowadzi do wzajemnych okaleczeń. W wyniku selekcji wyhodowano wiele form barwnych spotykanych obecnie w akwariach. Znane są bojowniki o ubarwieniu czerwonym, błękitnym, zielonym, fioletowym, czarnym,, żółtym, brunatnym, a także albinotyczne i wielobarwne. U bojowników hodowanych w akwariach samce są większe, o wydłużonych płetwach.

Rodzina

Beloncjowate - labiryntne

Pochodzenie

Forma dzika pochodzi z Tajlandii. Gatunek ten jest jedna k od dawna udomowiony w południowo-wschodnie Azji, a samce używane do walk połączonych z totalizatorem. Obecnie spotyka się go w wielu miejscach, w których pierwotnie nie występował, a został przypadkowo lub celowo wpuszczony do zbiorników wodnych. W akwariach hoduje sie wyselekcjonowane formy, których samce mają silnie wydłużone płetwy i osiągają większe rozmiary niż dzika forma wyjściowa.

Długość

Do 6 cm, wyselekcjonowane okazy są niekiedy nieco większe.

Odżywianie

Rureczniki, wazonkowce, rozwielitki, oczliki, suche pokarmy.

Woda

Woda o temperaturze 25-32°C, miękka do twardej, pH 6-7, stara, regularnie nieznacznie odświeżana.

Warunki hodowlane

Akwarium małe lub średnie, jasno oświetlone, dobrze zarośnięte, pożądane rośliny pływające.

Rozmnażanie

W naturalnym środowisku bojownik wspaniały przystępuje do tarła na zasadzie dominacji nad rywalami poprzedzone walkami. Zachowanie to jest wynikiem naturalnego doboru, w którym do rozrodu przystępuje silniejszy osobnik.W akwarium do rozpłodu należy wybierać młode tarlaki w stosunku 1:1 i w wieku ok. 6 -10 miesięcy. Do tarła należy przygotować zbiornik z niskim poziomem wody do 15-20 cm i proporcji wody 2/3 „starej wody” do 1/3 świeżej. Temperatura wody powinna być nieco wyższa od tej, w której przebywały (26-30 °C). Woda odstała i miękka (5-8°n), o odczynie lekko kwaśnym (pH 6-6,5). Bojownik wspaniały trze się nawet w niewielkich zbiornikach, które nie przekraczają pojemności 3 litrów. Parę rozpłodową należy na kilka dni przed tarłem umieścić osobno w małych zbiornikach (słojach) ustawionych obok siebie aby tarlaki mogły się nawzajem obserwować. W tym czasie pokarm powinien być bogaty i podawany w dużych proporcjach.Po kilku dniach, gdy chętna do tarła samica przybiera krągłości w partii brzusznej można połączyć w parę rozpłodową. Gotowa do rozrodu samica, mierząca ok. 4 cm, przybiera bardziej żwawe kolory i płynie do samca z lekko opuszczoną głową, W tym czasie oznaką jej gotowości jest też biała brodawka umiejscowiona tuż za płetwą brzuszną. Samiec powinien być większy od samicy aby mógł ją obejmować podczas aktu. Po kilku godzinach przystępuje do budowy gniazda. Buduje je sam na powierzchni wody wśród pływających drobnolistnych roślin. Gniazdo zbudowane jest z piany wytworzonej ze śliny, o średnicy kilku centymetrów. Do aktu dochodzi w ciągu doby od czasu przeniesienia pary tarlaków. Zanim do tego dojdzie samiec wabi pod gniazdo samicę swym wdziękiem i rozpostartymi płetwami. Następnie otacza ciało samicy swoim ciałem, samica w tym czasie obraca się brzuchem do góry. W wyniku ucisku przez samca na okolice brzucha samiczki następuje uwolnienie kilku-kilkunastu ziaren ikry wielkości 1-1,5 mm, które są natychmiast przez samca zapładniane. Cykl ten jest wielokrotnie powtarzany, za każdym razem samiczka po chwilowym osłabieniu ponownie podpływa do gniazda aby rozpocząć kolejny akt.Opadające na dno zbiornika jajeczka (są cięższe od wody) są skrupulatnie zbierane przez samca i umieszczane w gnieździe. Samiczka niekiedy pomaga w zbieraniu, może też je zjadać. Ikra, które wypadła z gniazda a nie została na czas umieszczona ponownie w gnieździe nie rozwija się i ginie ze względu na duże zapotrzebowanie ikry w tlen.Całe tarło trwa ok. 2 godzin. Po skończonym tarle samiec przegania samicę od gniazda przejmując opiekę nad nim oraz nad złożoną ikrą. Samicę po skończonym tarle dla jej bezpieczeństwa należy odłowić. W zbyt małym zbiorniku tarliskowym może jej nie tylko poogryzać płetwy, ale również przez stałe uderzanie głową w brzuch doprowadzić do jej śmierci. Przy większym zbiorniku tarliskowym należy samicy zapewnić schronienie w postaci gęstych roślin umiejscowionych w narożnikach akwarium. Przebywanie samicy w zbiorniku stymuluje samca do większej opieki nad ikrą. przypadku, gdy samiec jest mało zainteresowany lub zaniecha opieki nad złożoną ikrą, można próbować inkubować ją za pomocą delikatnego napowietrzania gniazda. Możliwy jest również sposób podrzucenia gniazda i złożonej tam ikry innemu samcowi, który może zaopiekować się nim tak jakby to było jego własne gniazdo.Ikra składana jest w liczbie od kilkudziesięciu do nawet 700 sztuk ziaren. Na liczbę złożonej ikry czynnik stymulujący ma wielkość zbiornika, w którym odbywa się tarło.Na okres tarła pary lęgowej nie należy karmić.